Zakelijke gegevens

De titel van het boek is Time-out. Het is geschreven door Dolf Verroen & Hanneke de Jong. Dit boek is uitgegeven door Leopold. Time-out is verschenen in het jaar 2010 en heeft 126 bladzijden.

Over de auteur

Dolf Verroen : (Delft, 20 november 1928) is een Nederlandse schrijver, criticus en vertaler. Hij studeerde Frans in Den Haag en werkte bij verschillende boekenwinkels en kantoren. Tevens heeft hij als nacht-editor bij Het Vrije Volk gewerkt. Dolf Verroen schreef zijn eerste boek toen hij pas veertien jaar was: Het boek van Jan-Kees, dat pas uitgegeven zou worden in 1958. Het eerste boek van hem dat gepubliceerd werd, was een bundel gedichten In los verband met tekeningen van Miep de Leeuwe en Willy Rieser (1955). In 1956 Van eeuwigheid tot amen, een novelle die met Het zwarte licht van Harry Mulisch genomineerd werd voor de Stadprijs van Amsterdam. Daarna volgden enkele romans en de verhalenbundel Onderdak. In de periode daarna hield hij zich voornamelijk bezig met vertaalwerk. Hij vertaalde o.a. Mirjam het monster, een kinderboek van M. Lystad. Niet blij met de opvatting van het boek, schreef hij Gelukkig word je elke dag een beetje groter (1973). Dit was het begin van een serie geëmancipeerde kinderboeken (meisjes-jongens) waarin ook de volwassenen niet gespaard worden. Sjoe en Piet was het eerste kinderboek over een gastarbeidersgezin. Vertalingen in het Fries, Frans, Duits, Deens, Noors, Zweeds, Spaans, Japans en Zuid-Koreaans. In 1999 werd Dolf Verroen benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Hanneke de Jong: Hanneke de Jong is op 18 juni 1952 inOldetrijne geboren. Toen ze drie jaar was, ging het gezin in Sint Nicolaasga wonen; haar vader werd daar hoofd van de lagere school. Hanneke volgde de voetsporen van haar vader en werd ook onderwijzeres. Haar eerste baan in het onderwijs kreeg ze in Beusichem in de Betuwe. Een jaar later werd ze benoemd in Grou. Na de komst van het eerste kind stopte ze met lesgeven. In de jaren dat haar kinderen, het werden er drie, klein waren studeerde ze Fries. Nadat ze haar tweedegraads bevoegdheid had gehaald, gaf ze Friese cursussen aan volwassenen en deed ze veel aan toneel. Zo regisseerde ze een aantal jaren het Sinterklaassprookje in Wûnseradiel en schreef daar ook de toneelstukken voor. Na vijf sprookjes vond ze het welletjes, het werd teveel een trucje, vond ze. Het werd tijd voor iets nieuws.
Ze begon met het schrijven van Friese kinderverhalen en -boeken en ging weer voor de klas staan: nu in het voortgezet onderwijs.

Samenvatting

Roos-anne woont alleen met haar moeder op een boerderij met verder geen andere familie, dat komt omdat ze niet eens weet wie haar opa, oma en vader zijn. Haar moeder heeft daar niks over verteld en wil dat ook niet. Op een dag ziet ze op tv een programma over kunst en word er een interview gedaan met ene J. Bos van Wittebergen. Dat vind ze heel vreemd want er zijn maar heel weinig mensen met die zelfde achternaam, zou het misschien haar opa kunnen zijn. Ze besluit te gaan mailen, van het een komt het ander.

Na het schrijven van haar eerste mailtje krijgt ze een paar dagen later er eentje terug, hij zegt dat hij haar gek vind en niet haar opa is. Ze besluit gewoon door te blijven schrijven. Naar een paar brieven heen en weer te hebben geschreven begint J. Bos van Wittebergen haar aardig te vinden, niet lang daarna geeft hij toe de opa van Roos-anne te zijn.

Nu ze dat weet, gaat ze allemaal vragen aan het stellen, wie is mijn oma en vader en waarom hij geen contact meer heeft met haar moeder.

Na heel lang zeuren krijgt ze vraag voor vraag antwoord, al draait opa er wel lang om heen.

Opeens komt de moeder van Roos-anne er achter dat zij met hem mailt en verbied het om nog door te gaan, ze krijgen flinke ruzie.

Maar toch gaat te door met mailen, al doet ze dat dan nu bij de buren zodat haar moeder er niet meer achter komt.

Op eens ziet Roos-anne het niet meer zitten en besluit om naar haar opa toe te gaan, ze neemt een taxi. Ze staat voor de voordeur van haar opa, ze twijfelt maar klopt toch niet aan een loopt gouw weer weg.

Onder tussen schrijft ze nog steeds met haar opa. Maar ze heeft zo’n flinke ruzie thuis met haar moeder dat ze weg wil, ze besluit bij haar opa te gaan wonen, en hij vind het goed.

Ze woont dan nu gelukkig bij haar opa, maar heeft verder geen contact meer met haar moeder.

Over het boek

• Op de voorkant van het boek staat een plaatje waarop een meisje (Roos-anne) op de voordeur van haar opa klopt.
• Nee, het boek is niet aan iemand opgedragen.
• Het verhaal speelt zich het meeste af in de slaapkamer van Roos-anne, dat is namelijk waar ze elke keer de emails schrijft op haal laptop.
• Het verhaal word eigenlijk geschreven van uit Roos-anne, maar omdat ze elke keer brieven terug krijgt van haar opa, vind ik zelf dat het verhaal ook van uit haar opa word geschreven. Om en om dus.
• Het is een gesloten einde, alle problemen waar Roos-anne mee zat zijn uit te weg. Ze is dus bij haar opa gaan wonen, alleen heeft ze geen contact meer met haar moeder.

Leeservaringen

Ik vond het een mooi, maar ook gemakkelijk boek om te lezen. Er zitten geen moeilijke woorden in dus het boek is ook zo uit, dat vind ik zelf altijd wel fijn. Ik had nog nooit eerder een boek gelezen wat alleen maar bestaat uit briefen die naar elkaar worden geschreven. Ik vond het wel leuk om zo iets te lezen, het is een keer wat ander.

Ik vond de hoofdpersoon aan de ene kant heel gewoon, want ze deed de dagelijkse dingen net als wij normaal doen. Maar zo’n familie drama vind ik wel apart, want als het goed is weet iedereen wie zijn of haar vader en moeder is en wie haar opa’s en oma’s zijn.

Op een gegeven moment vond ik het verhaal een beetje voorspelbaar worden, want Roos-anne’s opa die draaide er zo lang om heen of hij nou wel of niet haar opa zou zijn, dacht ik allang van wel. Ook vond ik het een beetje langdradig, omdat heel veel mailtjes vaak over het zelfde gingen, en dat het erg lang duurde voor dat je het antwoord had die je wou hebben.

Maar al met al vond ik het wel een mooi boek om te lezen.

Verwerkingsopdracht

In deze verwerkingsopdracht ga ik een brief schrijven naar de moeder van Roos-anne (Julia)

Beste Julia,

Hoe heeft u het zover laten komen? Dat vind ik niet zo slim van u. Als ik u was geweest had ik uw dochten verteld wie haar familie is, haar opa, oma en ook haar vader. Ik snap dat het voor u moeilijk zou zijn geweest, maar zo als u nu kunt zien bent u er niet veel mee opgeschoten. U bent uw dochter nu namelijk kwijt en u hebt van uw eigen leven een grote rotzooi gemaakt. Als u het gewoon had vertelt had Roos-anne niet stiekem met haar opa gemaild en had u tegen haar kunnen zeggen dat ze gewoon met haar opa om kan gaan, maar dat u verder zelf geen contact wil hebben met hem.

Aan de andere kant vind ik het ook niet terecht dat u boos werd op uw dochter. Verplaats u zich nou in haar, dan zou u toch ook graag willen weten wie uw opa en oma zouden zijn?

Al met al vind ik dat u het niet slim hebt aangepakt, van het begin af aan al niet.

Groetjes, Jody Wijlens